புனிதர்களின் பொன்மொழிகள்

 நான் என் காவல் தூதரைப் பார்த்தேன், அவர் என்னைப் பின்தொடரும்படி கட்டளையிட்டார். ஒரு கணத்தில் நான் நெருப்பு நிறைந்த ஒரு மூடுபனி இடத்தில் இருந்தேன், அதில் துன்பப்பட்ட ஆத்மாக்களின் பெரும் கூட்டம் இருந்தது. அவர்கள் மனமுவந்து பிரார்த்தனை செய்தார்கள், ஆனால் பயனில்லை, அவர்களுக்காக; நாம் மட்டுமே உதவ முடியும். அவர்களை எரித்துக்கொண்டிருந்த தீப்பிழம்புகள் என்னைத் தொடவே இல்லை. என் காவல் தூதர் ஒரு கணமும் என்னை விட்டு விலகவில்லை. இந்த ஆத்மாக்களிடம் அவர்களின் மிகப்பெரிய துன்பம் என்ன என்று கேட்டேன். கடவுளுக்காக ஏங்குவதுதான் அவர்களின் மிகப்பெரிய வேதனை என்று ஒரே குரலில் பதில் சொன்னார்கள். 

 அர்ச் மரியா ஃபாஸ்டினா

I saw my guardian angel, who ordered me to follow him. In a moment I was in a misty place full of fire in which there was a great crowd of suffering souls. They were praying fervently, but to no avail, for themselves; only we can come to their aid. The flames, which were burning them, did not touch me at all. My guardian angel did not leave me for an instant. I asked these souls what their greatest suffering was. They answered me in one voice that their greatest torment was longing for God.” – 

St. Maria Faustina

சேசுவுக்கே புகழ் !

தேவ மாதாவே வாழ்க!

அர்ச்.சூசையப்பரே எங்களுக்காக வேண்டிக்கொள்ளும்!